Wanderlust

Hallo allemaal, het is alweer een tijd geleden dat ik mijn laatste reisverhaal schreef, daarom nu weer even een update hoe het met mij gaat. Maar dan wel vanuit Nederland.

Ik heb even getwijfeld of ik dit persoonlijke bericht wel online wilde zetten, maar ik doe het toch maar.

Inmiddels ben ik weer soort van gewend in Nederland, want je gewend noemt tenminste. Je wordt hier totaal meegevoerd met de stroming van Nederland, tijdsdruk, stressen, je moet dit en je moet dat. Iets wat ik 7.5 maand lang niet heb gehad door het reizen. En wat nu weer de normaalste zaak van de wereld is.

Ik ben dan ook in een zwart gat gevallen toen ik weer thuis kwam, ook al laat ik dat niet merken aan de mensen om mij heen. Ik ben namelijk super blij dat ik deze bijzondere mensen om mij heen heb!

Toch mis ik iets, een gevoel van binnen, de vrijheid, het gaan en staan waar je maar wilt. De bijzondere mensen ontmoeten op reis. Al het moois zien van verschillende plekken. Maar stiekem ook het weg zijn, ik vind het heerlijk om een soort van opnieuw te beginnen ergens anders, waar gewoon niemand je kent. Je echt kan zijn wie je bent, en wat je nou van me denkt dat kan me daar niet schelen.

Waarom heb ik dat hier in Nederland dan wel? Waarom kan ik hier dat niet zo makkelijk loslaten? Allemaal vragen die door mijn hoofd spoken op het moment.

Ow en dit gevoel is dus Wanderlust! Maar hoe ga je er mee om? Heeft iemand dat ook al uitgevonden? Het gevoel van weer weg willen naar de vrijheid?

Momenteel hoe ik er mee om ga is... "leef elke dag"! Kijk wat elke dag je weer brengt. Dit maakt mijn gevoel wat dragelijker.

Ik ben ook weer vrijwilligerswerk gaan doen in Frankrijk. Op een camping waar gezinnen naartoe komen met hun kindjes met of zonder beperking. Ik doe hier met een top team van vrijwilligers de animatie voor deze geweldige Kids. Het is dan ook super om te doen en het geeft mij rust en voldoening. Elke keer als ik op deze camping aankom voel ik de rust, je kan zijn hoe je bent en niemand vind dat gek of raar.
Het is heerlijk om z'n plek te hebben. Ik ga dan ook met veel plezier terug om die grote glimlach te toveren op het gezicht van een van deze bijzondere kinderen.

Ik begin met een nieuwe baan, waar ik erg veel zin in heb, maar ook zeker moet gaan wennen.

Ik ben benieuwd, weer iets nieuws en misschien is dat wel heel erg goed voor mij op het moment. Even niet zoveel denken maar gewoon werken en verstand op 0.

Het reizen zit nou eenmaal in me, en dat wil ik ook zeker nog niet gaan opgeven maar nu eerst mijn bankrekening weer omhoog krijgen en daarna zie ik wel weer waar ik weer beland. Ik volg mijn gevoel en mijn hart dus dat zal wel kloppen.

"BELIEVE IN YOURSELF" mijn motto, en af en toe moet Ik er ook weer even aan herinnerd worden.!