I love Jogja!

Ja ja na een hele lange vermoeiende bus rit van wel 9 uur vanaf Pangandaran naar Yogyakarta komen we aan midden in de nacht (02.00 uur) op een erg lelijk en beetje verlaten busstation. Na weinig slaap heb ik het even totaal gehad en wil ik zo snel mogelijk naar het nieuwe hostel. Aangezien mijn telefoon het even had begeven door waterschade in Pangandaran kon in niet zoals we gewoonlijk doen via maps.me app kijken hoever het van het busstation naar ons nieuwe hostel was. Ik werd op dat moment steeds chagrijniger. Uiteindelijk hebben linda en ik een taxi gefikst. Ik had op dat moment totaal geen zin om te onderhandelen wat Linda uiteraard wel deed . Al wat ik dacht was ik wil slapen. Wij in de taxi op naar Laura's backpackers. Eenmaal daar aangekomen was er gelukkig nog iemand aanwezig die de deur voor ons open deed en ons binnen liet. We waren er veel eerder dag gepland eigenlijk dachten we dat we er rond half 6 in de ochtend zouden zijn maar doordat we geen file hadden met de nachtbus kwamen we al rond 3 uur snachts aan bij het hostel. De vriendelijke jongen achter de balie vertelde ons dat het hostel was volgeboekt maar dat we wel konden wachten op een aparte kamer (movie room). Daar waren we al heel erg blij mee. Geen bed dat nog niet er lag alleen een matras op de grond. We lagen daarop te chillen tot we een beestje over het matras zagen lopen. Iewwww een Bedbug. Onze eerste bedbug die we zagen in Indonesië. We zijn gelijk gewoon op de grond gaan zitten. Ik heb met de van daar nog mijn telefoon/paspoort goed proberen te drogen en hoopte dat mijn telefoon weer zou opladen als doe helemaal vocht vrij zou zijn. Aan ging die nog wel alleen het opladen deed het niet meer. Mooi K*T dacht ik toen. Die nacht hebben we dus nog even gechilld in die kamer, alle foto's op mijn laptopje gezet en op dropbox gedaan. En gekeken wat er allemaal te doen was in Yogyakarta!

In de ochtend kregen we een heerlijk ontbijtje, wauw wat kan die vrouw heerlijk koken! Ook hadden linda en ik besloten om eind van de middag de tempel Prambanan te gaan bezoeken. We zouden dan rond 2 uur s'middags met de bus die kant op gaan. Voordat we de bus pakte zijn we de stad van Yogyakarta gaan bekijken. Ik heb gelijk super veel gave foto's kunnen maken hier, van de mensen, huisjes en het straatbeeld. Als ik hier over straat loop voel ik me gelijk een stuk vrolijker en prettiger. Er hangt een goede sfeer hier in de stad, de mensen zijn heel erg vriendelijk hier en wijzen je graag de weg als wij weer eens verdwaalde in the city as always. Door het verdwalen hebben we echt heel erg ver gelopen uiteindelijk maar het was het waard. Rond een uurtje of 2 hebben we de bus genomen naar de tempel. Daar aangekomen was het gelijk al erg spectaculaire om te zien, het enige wat ik erg jammer vond was dat het zo druk was met mensen. Je moest echt zoeken van ja snel nu kan ik een foto maken zonder mensen op de achtergrond. Oja ik was daar net een Bekende Nederlander echt iedereen wilde met me op de foto. Op een gegeven moment werd ik er zelfs een beetje gek van, dus zo moet een echte bekende Nederlander zich voelen... nee dankje niet voor Joyce weggelegd.

We zijn die nacht vroeg naar bed gegaan dat hadden we allebei ook wel nodig en de volgende ochtend moesten we weer heel vroeg op namelijk om half 4 s'nachts want we wilde natuurlijk wel de Borobudur Temple bezoeken met de zonsopgang. Helaas was het bewolkt die ochtend maar als nog heel erg spectaculair om te zien. Deze tempel heeft wel mijn voorkeur! Mooie boeddah beelden en mooie vormen. Kijk maar naar mijn foto's voor een goed beeld. In de middag hebben we niet heel veel gedaan, lekker in het hostel gebleven, dingen uitgezocht voor onze volgende bestemming de Bromo vulkaan en de foto's weer op mijn laptop geknald. Ook heb ik nog even uurtje bijgeslapen. Rond een uurtje of 4 in de middag zijn linda en ik nog even de stad ingegaan om alvast onze treintickets voor de volgende dag te kopen en een hapje daar te eten. Oh ja vergeten te vertellen ik heb mijn telefoon in een zak met rijst gedaan die nacht en ja hoor hij doet het weer!! Helemaal happy!! Lang leven rijst!!

Op het moment zitten Linda en ik in de trein naar probolinggo een dorpje vlak bij de Bromo vulkaan. Weer een treinrit van 8.5 uur maar die tijd kom ik wel door. Ik heb een lokale simkaart dus nu overal in Indonesië internet, en heb mijn ereader vol met boeken dus kom maar door 8.5 uur.

Nou dat was het voor nu weer even later weer meer reisverhalen van mij.

Groetjessss